Ρώμη - Τα Χρόνια των Βασιλέων - Τύλλος Οστίλιος

Τύλλος Οστίλιος

Με το θάνατο του Νουμά η Ρώμη ήταν στην καλύτερη στιγμή της μικρής της ιστορίας. Ο πληθυσμός είχε μεγαλώσει, εξαιτίας της μακράς περιόδου ειρήνης, στα ταμία υπήρχαν χρήματα και η πόλη ήταν έτοιμη να μεγαλώσει και άλλο. Έτσι λοιπόν, ήταν φυσικό ο επόμενος βασιλιάς που εκλέχτηκε να μη κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Οι πόρτες του ναού του Ιανού άνοιξαν αμέσως για να υποδεχτούν έναν πολεμοχαρή βασιλιά. Το όνομα του ήταν Τύλλος Οστίλιος.

Η οργάνωση και η δύναμη της πόλης είχαν αρχίσει να τρομάζουν τους γείτονες της Ρώμης. Και με το θάνατο του Νουμά, με τον οποίο είχαν υπογράψει συνθήκη ειρήνης την οποία και σεβάστηκαν, άρχισαν σιγά – σιγά να δείχνουν τη δυσαρέσκεια τους για τη δύναμη της. Ο Οστίλιος όμως ήταν άνθρωπος της δράσης. Επειδή ήξερε ότι υπήρχε αυτή η δυσαρέσκεια φρόντισε να τη σβήσει εν τη γενέσει της. Γνώριζε ότι αν συμμαχούσαν όλες οι γύρω πόλεις εναντίον της Ρώμης η μάχη θα ήταν δύσκολη, έτσι λοιπόν αποφάσισε να συντρίψει αμέσως τον κίνδυνο. Η ισχυρότερη πόλη της περιοχής, μετά τη Ρώμη, ήταν η Άλμπα Λόγγα.

Χωρίς να περιμένει πολύ ο Οστίλιος κήρυξε τον πόλεμο στην Άλμπα Λόγγα, δίχως ιδιαίτερη αφορμή προκειμένου να δείξει σε όλους ποιος είναι το αφεντικό στην περιοχή. Στην αρχή μεταξύ των δύο πόλεων γίνονταν διάφορες μικροσυγκρούσεις αλλά όσο περνούσε ο καιρός τόσο πλησίαζε η ώρα της μεγαλύτερης σύγκρουσης. Τελικά, αυτή αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή. Οι δύο στρατοί είχαν παραταχθεί ο ένας απέναντι στον άλλο και ετοιμάζονταν για τη μεγάλη μάχη αλλά αυτή δεν έγινε ποτέ. Οι αντιπρόσωποι των δύο στρατών αποφάσισαν αντί να γίνει κανονική μάχη να πολεμήσουν μεταξύ τους δύο τριάδες. Τρία αδέρφια από τη Ρώμη, οι Οράτιοι και τρία αδέρφια από την Άλμπα Λόγγα, οι Κουράτιοι. Στην πρώτη επίθεση η μονομαχίες ήταν σκληρές, δύο Κουράτιοι ήταν στο τέλος τραυματίες αλλά δύο Οράτιοι ήταν νεκροί. Ο στρατός της Άλμπα Λόγγα πανηγύριζε και ήταν σίγουρος για τη νίκη μιας και πλέον υπήρχαν τρεις Κουράτιοι με έναν μόνο Οράτιο. Όταν οι Κουράτιοι έκαναν να επιτεθούν στον ένα Οράτιο αυτός ξεκίνησε να τρέχει! Ακόμα μεγαλύτερα πανηγύρια για την οπισθοχώρηση του Ρωμαίου και οι Κουράτιοι να τρέχουν να τον ακολουθούν για να τον αποτελειώσουν και να πάρουν τη μεγάλη νίκη! Όμως ο Ρωμαίος είχε σχέδιο! Βλέποντας ότι ήταν τρεις και ήταν μόνος του ήξερε πως δεν είχε ελπίδα να κερδίσει. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να τους αντιμετωπίσει έναν-έναν. Έτσι αποφάσισε να αρχίσει να τρέχει. Όταν έτρεξε αρκετά είδε πως οι τρεις αντίπαλοί του είχαν διαφορά μεταξύ τους, ο υγιής ήταν πρώτος, αρκετά μέτρα πίσω ήταν ο πιο ελαφρά τραυματισμένος και στο τέλος ο πιο βαριά τραυματισμένος. Έτσι κάποια στιγμή γύρισε απότομα πίσω για να αντιμετωπίσει τον υγιή Κουράτιο. Είχε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού γιατί οι Κουράτιοι είχαν πέσει στην παγίδα του και ήξερε ότι από αυτή τη μάχη θα κρίνονταν όλα, οι δύο τραυματίες που ακολουθούσαν είχαν εξουθενωθεί τελείως από το τρέξιμο και δε θα μπορούσαν να του αντισταθούν αν έβγαινε σώος από την πρώτη μονομαχία, και έτσι ακριβώς έγινε. Η έκπληξη του Κουράτιου δε τον άφησε να αμυνθεί και με ένα χτύπημα σωριάστηκε νεκρός. Στη συνέχεια σκότωσε και τους άλλους δύο και οι Ρωμαίοι είχαν κατακτήσει την Άλμπα Λόγγα. Τώρα τα πανηγύρια ήταν στην άλλη πλευρά ενώ οι κάτοικοι της Άλμπα Λόγγα ήξεραν πως το μέλλον τους ήταν δύσκολο.

Στην αρχή οι Ρωμαίοι απλά υπέταξαν την πόλη. Για να δώσουν σε όλους να καταλάβουν ότι δεν αστειεύονται χάρισαν τη ζωή σε όλους εκτός από τον βασιλιά. Αυτόν τον έδεσαν σε δύο άμαξες οι οποίες ξεκινούσαν το ταξίδι τους προς διαφορετικές κατευθύνσεις…Λίγο καιρό μετά οι Ρωμαίοι πάλι χωρίς κάποια αφορμή επιτέθηκαν στην Άλμπα Λόγγα, την ισοπέδωσαν τελείως, σκότωσαν και βίασαν και όσους έμειναν ζωντανοί τους πήραν σαν δούλους στη Ρώμη.
Αυτή ήταν η μοίρα του βασιλιά και της πόλης της Άλμπα Λόγγα, της μητρόπολης της Ρώμης, της πόλης καταγωγής του Ρωμύλου που πριν 150 χρόνια περίπου ήταν βασιλιάς ο παππούς του Ρωμύλου.

Ο καιρός στη βασιλεία του Οστίλιου συνέχιζε να κυλάει με μάχες απέναντι στους γείτονες. Κέρδιζε διάφορες περιοχές γύρω από τη Ρώμη, είτε από το Λάτιο, είτε τους Σαβίνους και απέκρουε επιθέσεις των Βήιων.

Η βασιλεία του Οστίλιου ολοκληρώθηκε όπως και του Ρωμύλου, σε ένα στρατόπεδο. Απλά αυτή τη φορά ήταν άλλος ο Θεός που ανέλαβε να τον εξαφανίσει και επίσης δε λατρεύτηκε σαν Θεός αλλά οι Ρωμαίοι το είδαν σαν τιμωρία για τη σκληρότητα του. Ο Δίας έριξε έναν κεραυνό πάνω του και τον έψησε κανονικότατα! Ο διάδοχος του ήταν επίσης πολεμοχαρής αλλά δε γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τη θητεία του. Το όνομά του; Άνκος Μάρκιος.