Ο Άνκος Μάρκιος (εγγονός του Νουμά, οικογενειοκρατία από τότε!) που ανέλαβε τη βασιλεία μετά τον Οστίλιο ήταν ένας βασιλιάς που κινήθηκε στην ίδια λογική. Ήθελε να επεκτείνει την κυριαρχία της Ρώμης στις γύρω περιοχές και έτσι συνέχισε τους πολέμους που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του με Σαβίνους και Λατίνους αποσπώντας τους όλο και περισσότερες περιοχές.
Η οικονομία ήταν ακόμη αγροτική και το βασίλειο αρκετά αραιοκατοικημένο. Συνολικά είχε 30.000 κατοίκους εκ των οποίων οι 15.000 ζούσαν μέσα στην πόλη και οι υπόλοιποι στην ύπαιθρο. Ο Άνκος Μάρκιος ήταν ο τελευταίος από τους αγρότες βασιλιάδες. Δεν είχε κάποια ειδικά προνόμια, κυκλοφορούσε μόνος του, χωρίς φρουρά, θέλοντας να δείξει πως είναι ίσος με όλους και φυσικά είχε και αυτός τα χωράφια του τα οποία θέριζε και έσπερνε όπως και όλοι υπόλοιποι. Δεν είχε θρόνους, σκήπτρα κτλ και γενικά έδειχνε στον τρόπο ζωής του πως ήταν σαν όλους τους υπόλοιπους, όπως και οι προκάτοχοί του.
Στην επεκτατική του πολιτική συνέχισε το έργο του Οστίλιου και απλώθηκε στην ηπειρωτική χώρα αφήνοντας τη θάλασσα ανεκμετάλλευτη αφού και αυτός τη φοβόταν, σαν τους προηγούμενους βασιλιάδες, αφού δεν είχε καμμία εμπειρία στο συγκεκριμένο τομέα. Μολαταύτα ήταν αυτός ο οποίος προς το τέλος της θητείας του αποφάσισε να φτιάξει το λιμάνι στην Όστια το οποίο ήταν πολύ σημαντικό στη συνέχεια της ιστορίας της πόλης. Το σημαντικότερο έργο του όμως ήταν η κατασκευή της πρώτης γέφυρας που ένωνε τις δύο όχθες του Τίβερη, της Pons Sublicius.
Η οικογένεια του δεν έβγαλε άλλους βασιλιάδες στη συνέχεια αλλά αργότερα στον καιρό της δημοκρατίας και της αυτοκρατορίας διάφοροι απόγονοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο μέχρι το τέλος τις ιστορίας της πόλης.
Στο τέλος της βασιλείας του η κυριαρχία της Ρώμης απλωνόταν ως την Civitavecchia στο βορρά (περίπου 74 χλμ από τη Ρώμη), ως το Rieti ανατολικά (76 χιλιόμετρα περίπου) και ως τοFrozinone στο νότο (86 χιλιόμετρα).
Μετά το τέλος της βασιλείας του Μάρκιου ήρθε στη Ρώμη μία νέα εποχή. Φορέας της αλλαγής και της μετάβασης στη νέα εποχή ήταν ο νέος βασιλιάς, ο Λεύκιος Ταρκύνιος Πρίσκος.
Η οικονομία ήταν ακόμη αγροτική και το βασίλειο αρκετά αραιοκατοικημένο. Συνολικά είχε 30.000 κατοίκους εκ των οποίων οι 15.000 ζούσαν μέσα στην πόλη και οι υπόλοιποι στην ύπαιθρο. Ο Άνκος Μάρκιος ήταν ο τελευταίος από τους αγρότες βασιλιάδες. Δεν είχε κάποια ειδικά προνόμια, κυκλοφορούσε μόνος του, χωρίς φρουρά, θέλοντας να δείξει πως είναι ίσος με όλους και φυσικά είχε και αυτός τα χωράφια του τα οποία θέριζε και έσπερνε όπως και όλοι υπόλοιποι. Δεν είχε θρόνους, σκήπτρα κτλ και γενικά έδειχνε στον τρόπο ζωής του πως ήταν σαν όλους τους υπόλοιπους, όπως και οι προκάτοχοί του.
Στην επεκτατική του πολιτική συνέχισε το έργο του Οστίλιου και απλώθηκε στην ηπειρωτική χώρα αφήνοντας τη θάλασσα ανεκμετάλλευτη αφού και αυτός τη φοβόταν, σαν τους προηγούμενους βασιλιάδες, αφού δεν είχε καμμία εμπειρία στο συγκεκριμένο τομέα. Μολαταύτα ήταν αυτός ο οποίος προς το τέλος της θητείας του αποφάσισε να φτιάξει το λιμάνι στην Όστια το οποίο ήταν πολύ σημαντικό στη συνέχεια της ιστορίας της πόλης. Το σημαντικότερο έργο του όμως ήταν η κατασκευή της πρώτης γέφυρας που ένωνε τις δύο όχθες του Τίβερη, της Pons Sublicius.
 |
| Κάπως έτσι ήταν η Pons Sublicius |
 |
| Και έτσι είναι σήμερα η Ponte Sublicio. |
Η οικογένεια του δεν έβγαλε άλλους βασιλιάδες στη συνέχεια αλλά αργότερα στον καιρό της δημοκρατίας και της αυτοκρατορίας διάφοροι απόγονοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο μέχρι το τέλος τις ιστορίας της πόλης.
Στο τέλος της βασιλείας του η κυριαρχία της Ρώμης απλωνόταν ως την Civitavecchia στο βορρά (περίπου 74 χλμ από τη Ρώμη), ως το Rieti ανατολικά (76 χιλιόμετρα περίπου) και ως τοFrozinone στο νότο (86 χιλιόμετρα).
Μετά το τέλος της βασιλείας του Μάρκιου ήρθε στη Ρώμη μία νέα εποχή. Φορέας της αλλαγής και της μετάβασης στη νέα εποχή ήταν ο νέος βασιλιάς, ο Λεύκιος Ταρκύνιος Πρίσκος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου