Ρώμη - Τα Χρόνια των Βασιλέων - Σέρβιος Τύλλιος

Ο Σέρβιος Τύλλιος.

Με τη δολοφονία του Ταρκήνιου οι Συγκλητικοί πίστεψαν ότι θα είχαν και πάλι για βασιλιά έναν δικό τους άνθρωπο αφού προόριζαν για τον θρόνο κάποιον από τους γιούς του Άνκου Μάρκιου. Αλλά υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο (την ξενοδόχο στη συγκεκριμένη περίπτωση).

Η Τανακύλλα δεν ήταν μία κοινή γυναίκα. Ήταν μία γυναίκα από άλλη εποχή. Ήταν έξυπνη, μορφωμένη, είχε ένα συγκεκριμένο πλάνο στο μυαλό της και φυσικά δε μπορούσε να μη το εφαρμόσει. Με το θάνατο του Ταρκήνιου δεν άφησε μέρα να πάει χαμένη και στρογγυλοκάθισε στο θρόνο μην αφήνοντας περιθώριο σε κανέναν να την αμφισβητήσει. Η Τανακύλλα σε όλη τη διάρκεια της θητείας του άνδρα της στο θρόνο της Ρώμης ασχολούνταν ενεργά με τις υποθέσεις της πολιτείας. Ήξερε από πρώτο τα πάντα και αρκετές φορές έδινε και τις συμβουλές της. Έτσι όταν κάθισε στο θρόνο οι Συγκλητικοί δε μπόρεσαν να την κοντράρουν σε τίποτα. Δεν κάθισε παραπάνω από μερικούς μήνες απλώς προετοιμάζοντας το έδαφος για τον θετό γιο της, τον Σέρβιο Τύλλιο.

Ο Σέρβιος είχε μία εξαιρετική θητεία σαν βασιλιάς της Ρώμης. Ήταν ο πρώτος βασιλιάς που δεν κέρδισε την εκλογή του από τον λαό αλλά ανέβηκε στον θρόνο έχοντας κληρονομικό δικαίωμα.

Η πρώτη δουλειά που έκανε ο Σέρβιος ήταν να μειώσει τους πολέμους που ασταμάτητα διεξήγαγε ο πατέρας του. Επέλεξε να ρίξει περισσότερα χρήματα στην πόλη κάνοντας διάφορα οχυρωματικά έργα πράγμα το οποίο έδινε δουλειά και χρήματα σε όλους τους εργάτες που παραδοσιακά σε όλες τις πόλεις είναι ο φτωχότερος πληθυσμός. Με αυτό τον τρόπο μείωσε την εγκληματικότητα και παράλληλα ομόρφυνε και την πόλη. Παράλληλα συνεχίζοντας να βοηθάει τους πληβείους, στους οποίους στηρίζονταν και η εξουσία του εξασφάλισε το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη σε όλα τα παιδιά των απελεύθερων σκλάβων που ζούσαν στην πόλη. Έτσι μία μεγάλη μερίδα δυσαρεστημένων κατοίκων απέκτησε δικαιώματα που δεν είχε ποτέ χάρη στον Σέρβιο και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να του έχουν τυφλή εμπιστοσύνη και να τον στηρίζουν σε ό,τι κάνει.

Το τοίχος του Σέρβιου
(Σύγχρονοι ερευνητές λένε πως τελικά
το συγκεκριμένο τοίχος δε μπορεί να είναι
του Σέρβιου γιατί η πέτρα που έχει
χρησιμοποιηθεί προέρχεται από
περιοχή που δεν είχε κατακτηθεί
από τη Ρώμη τον καιρό του Σέρβιου.
Λογικά είναι μία ανακατασκευή
στο ίδιο σημείο.)

Το δεύτερο μεγαλύτερο έργο του Σέρβιου ήταν αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Ως τότε η πόλη ήταν χωρισμένη σε 30 κουρίες (κάτι σαν ενορίες) και δικαιώματα είχαν όλοι όσοι ήταν εγγεγραμμένοι στις λίστες των κουριών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα μεγάλες ομάδες ανθρώπων να μην είναι γραμμένοι στους καταλόγους και οι υπεύθυνοι να μη θέλουν να τους γράψουν για να μην αποκτήσουν δικαιώματα έτσι το κράτος όμως έχανε χρήματα από φόρους και ανθρώπους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν κάνοντας τη στρατιωτική τους θητεία. Επίσης, αυτό το σύστημα ήταν βολικό για την εποχή του Ρωμύλου και του Νουμά που η πόλη είχε μερικές χιλιάδες κατοίκους αλλά στην εποχή του Σέρβιου ο πληθυσμός Ρώμης και περιχώρων είχε φτάσει κοντά στις 200.000. Για αυτούς τους λόγους ο Σέρβιος χώρισε τους κατοίκους σε 5 τάξεις ανάλογα με την περιουσία τους. Μέσα στις τάξεις μπήκαν όλοι οι κάτοικοι της Ρώμης, παλιοί και νέοι, έμποροι και αγρότες και οι πρώην σκλάβοι που είχαν αποκτήσει δικαιώματα. Η κάθε μία τάξη έβγαζε έναν αριθμό εκπροσώπων το θέμα όμως ήταν πως ο αριθμός των εκπροσώπων της πρώτης τάξης ήταν μεγαλύτερος από το σύνολο των εκπροσώπων των άλλων τεσσάρων.

Η πύλη Καπένα, μία από τις 16 που είχε το τοίχος του Σέρβιου.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η Ρώμη να γίνει μία πολιτεία που την κυβερνούσαν οι πλούσιοι και οι υπόλοιποι δεν είχαν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι. Από την άλλη πλευρά φρόντισε αυτοί που κυβερνούν το κράτος να το συντηρούν, βάζοντας υψηλότερο συντελεστή φορολογίας στα μεγαλύτερα εισοδήματα και αναγκάζοντάς τους να κάνουν μεγαλύτερη στρατιωτική θητεία (που με τους πολέμους να είναι μέρος της καθημερινότητας σήμαινε μεγάλες ανθρώπινες απώλειες). Τα μέτρα φορολόγησης και η στρατιωτική θητεία καθώς επίσης και η φροντίδα του Σέρβιου να έχουν πάντα δουλειά οι χαμηλότερες τάξεις είχε σαν αποτέλεσμα η αλλαγή του συστήματος να μη δημιουργήσει προβλήματα την περίοδο της θητείας του Σέρβιου αλλά στη συνέχεια της ιστορίας δεν ήταν όλοι τόσο προνοητικοί και αντιμετώπισαν διάφορα προβλήματα από τις εξεγέρσεις των πληβείων.

Η θητεία του Σέρβιου δεν ολοκληρώθηκε ομαλά όπως θα φανταζόταν κανείς. Το πρόβλημα προέκυψε μέσα στην ίδια του την οικογένεια. Η πόλη ήταν μεγάλη και πλούσια και έτσι βρέθηκε κάποιος φιλόδοξος νέος μέσα από την οικογένεια που ήθελε να την κυβερνήσει.

Η δολοφονία του Σέρβιου Τύλλιου.

Ήταν ο ανιψιός του Σέρβιου, ένας ακόμα Ταρκήνιος, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως Ταρκήνιος ο Αλαζόνας εξαιτίας του χαρακτήρα του. Η πρώτη του κίνηση απέναντι στον Σέρβιο ήταν να καταθέσει πρόταση μομφής με τη δικαιολογία ότι ο θείος τους δεν εκλέχτηκε κανονικά και νόμιμα από τον λαό. Η απάντηση όμως του λαού δεν άφησε κανένα περιθώριο στον Ταρκήνιο. Ο Σέρβιος πήρε μία τεράστια πλειοψηφία και έτσι ένας τρόπος έμενε στον Ταρκήνιο για να καταλάβει την εξουσία, να δολοφονήσει τον θείο του. Και το έκανε, σκοτώνοντας τον με ένα μαχαίρι, και κατέλαβε τον θρόνο. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν (δολοφονώντας έναν συγγενή, όπως και ο Ρωμύλος) ανέβηκε στον θρόνο και ο τελευταίος βασιλιάς της Ρώμης, ο Ταρκήνιος ο Αλαζόνας.